Κουμαντάρειος Πινακοθήκη

    Σπάρτη

Κουμαντάρειος Πινακοθήκη

    Σπάρτη

Μ.Hirsch, Νεκρή Φύση με Ανοιχτό Βιβλίο, 1900

    Κουμαντάρειος Πινακοθήκη, Σπάρτη

R.Ferdinand, Αναχώρηση για το Κυνήγι

    Κουμαντάρειος Πινακοθήκη, Σπάρτη

Π.Δοξαράς, Η Αγία Οικογένεια, 1700

    Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα

Π.Δοξαράς, Παναγία, 1700

    Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα

Η.Δεκουλάκος, Σπουδή, 1972

    Λάκωνες Ζωγράφοι

Ζωγραφική

 

 

Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης 

Κ.Παλαιολόγου 123, Σπάρτη

Τηλ. 27310 81557, 27310 81822

Τρίτη – Παρασκευή, 9:00-15:00 · Κυριακή, 10:00-14:00

Είσοδος ελεύθερη

 

H Kουμαντάρειος Πινακοθήκη εγκαινιάστηκε το 1982 και ουσιαστικά λειτουργεί ως Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης. Το νεοκλασικό κτίριο στο οποίο στεγάζεται και η συλλογή πινάκων, προέρχονται από δωρεά της οικογένειας Κουμάνταρου, της Ντόλλυς Γουλανδρή και του αδελφού της Γεωργίου Κουμάνταρου, προς τιμήν του φιλότεχνου πατέρα τους Ιωάννη.

H μόνιμη έκθεση της Πινακοθήκης περιλαμβάνει 14 ελαιογραφίες δυτικοευρωπαίων ζωγράφων από τις τελευταίες δεκαετίες του 16ου ως τις αρχές του 20ού αιώνα. Τα έργα που διαθέτει η έκθεση εντάσσονται στην προσωπογραφία, την τοπιογραφία, την ηθογραφία και τη νεκρή φύση. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν τα «Κυρία με το γαλάζιο φόρεμα» του Allan Ramsay (171-1784), «Αλληγορικές Μορφές» του Carlo Caliari ή Carletto (1570-1596), «Προσωπογραφία της Νελλ Γκουίν» του Sir Gottfried Kneller (1646-1723).

Η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη διοργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και φιλοξενεί εκθέσεις Λακώνων ποιητών, όπως η αφιερωμένη στον Γιάννη Ρίτσο από 20.3.2010 – 3.6.2010.

 

 

Παναγιώτης Δοξαράς

 

Πολυσχιδής προσωπικότητα, με πλούσιο θεωρητικό και καλλιτεχνικό έργο αλλά και αγωνιστική δράση, ο γεννημένος στο Κουτήφορι Μάνης Παναγιώτης Δοξαράς (1662-1729) αποτελεί για πολλούς τον γενάρχη της Επτανησιακής Σχολής και τον προπομπό της νεοελληνικής τέχνης.

Μετανάστευσε από πολύ νωρίς στη Ζάκυνθο, όπου πήρε μαθήματα αγιογραφίας ενώ σπούδασε ζωγραφική κατά το πέρασμά του από την Ιταλία. Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγεται η εικόνα του Χριστού ως Αρχιερέα, που φιλοτέχνησε το 1691 για την Κυρία των Αγγέλων στη Ζάκυνθο, η Προσωπογραφία του κόμη Matthias von der Schulenburg, και η Αγία Οικογένεια. Παράλληλα, μετέφρασε και συνέταξε γνωστά θεωρητικά κείμενα για την τέχνη, όπως την πραγματεία του Leonardo da Vinci Trattato de la Pittura και το Περί Ζωγραφίας. 

 

Παναγιώτης Ζωγράφος

 

Συνυφασμένος με το μύθο του στρατηγού Μακρυγιάννη, ο λαϊκός ζωγράφος και αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Παναγιώτης Ζωγράφος, αποτελεί μαζί με τους δύο γιους του τους εικονογράφους των γλαφυρών πολεμικών διηγήσεων των περίφημων «Απομνημονευμάτων».

Η καταγωγή του εντοπίζεται στη Βορδόνια αλλά η βιογραφία του παραμένει ένα μυστήριο. Αυτή η καταγωγή του είναι όμως που μαζί με τα κοινά βιώματα μιας ιστορίας αλλά και την τριβή του στην τέχνη των αγιογραφιών της υστεροβυζαντινής λαϊκής παράδοσης, θα οδηγήσουν τον Μακρυγιάννη να τον επιλέξει ως αυτόν που θα αποτύπωνε απόλυτα και αυθεντικά το όραμά του. Έτσι θα προκύψει μία σειρά εικονογραφήσεων πολεμικών αναμετρήσεων, πραγματικά ιστορικά ντοκουμέντα, αφού παράλληλα με  την ζωντάνια των χρωμάτων και την λαϊκή παράδοση εκτυλίσσεται δυναμικά η χαρτογραφία και η σκηνοθεσία των μαχών του Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία.

 

 

Ηλίας Δεκουλάκος

 

Διακεκριμένος εκπροσώπος της γενιάς του 1960, ο καταγόμενος από τη Λάγια της Ανατολικής Μάνης Ηλίας Δεκουλάκος (1929-1998) αποτελεί μία στοχαστική και συνάμα ακτιβιστική έκφραση της συμβολικής και της εικαστικής διαστάσεων της τέχνης.

Ακολουθώντας μία διεισδυτική και κριτική ματιά μέσα από τον φωτογραφικό ρεαλισμό, ο δημιουργός θα στηλιτεύσει και θα καταγγείλει με τα έργα του την πολιτική και κοινωνική βία του καθεστώτος των Συνταγματαρχών στην  Ελλάδα. Ξεχωρίζουν οι εκθέσεις του «Ζωγραφική 1968-1973», «Πλαστικό Σύνολο»  και «Νέες Μορφές». Η στάση του παραμένει πολιτικοποιημένη καθ’ όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή ενώ οι δημιουργίες της τελευταίας περιόδου του αποπνέουν μια αγωνία για την επερχόμενη τεχνολογική μανία ενάντια στο φυσικό δημιούργημα.

Το 1989 έγινε ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ, αφού πρώτα είχε παραιτηθεί από τη θέση του τακτικού καθηγητή το προηγούμενο έτος.